De witte kamer (verhuisbericht)

Like the singing bird and the croaking toad, I’ve got a name…

Nieuw: Michelle van Dijk. Fris & fruitig en veel moeilijker te vinden met Google dan Michelle Verheij. Maar het is maar een naam. 

Vanaf nu blog ik niet meer op www.mverheij.wordpress.com. De virtuele witte kamer is verhuisd naar www.dewittekamer.wordpress.com, alle oude berichten zijn meeverhuisd. Een nieuw adres & een nieuwe vormgeving, maar ouderwets goed natuurlijk.

If you’re going my way, I’ll go with you.

Zonder tijd te verliezen (recensie)

Xander en Daniël zijn gezworen kameraden: ooit ontmoetten ze elkaar bij een potje voetbal. Nu delen ze samen ‘een jaar respijt’, hun gap year na het gymnasium. Volgens plan komen ze aan in Perugia, waar ze bij dreadlock-Zweed Ole een kamer vinden. In deze tweede roman van Daan Heerma van Voss worden ik-verteller Daniël en zijn vriend Xander volwassen – maar dat doen ze uiteindelijk niet samen.

Lees de volledige recensie op de website van Passionate Magazine.

Sleutel

Ik zet in één uur meer handtekeningen dan een gemiddelde schrijver in de hele Boekenweek. Dan sluit de hypotheekadviseur het gesprek af met de zin: ‘En hier maak ik de vrouwen altijd blij mee.’

En hoe.

Naar de tandarts

Ik fiets in de regen, het is ijskoud. Achterop zit mijn dochter, ik breng haar van een kinderfeestje naar de tandarts. Ik trap keihard door omdat het pokkeweer is, ik zie niets omdat ik juist vandaag geen lenzen in heb, m’n bril zit vol druppels. Dochter zit relaxed achterop, ik hou haar uit de wind, uit de regen, ze kletst honderduit. Ik versta er weinig van. Dan vang ik op: ‘… mensen … niet lief … niet … doodgaan.’
Ik denk dat ze iets zegt als: ‘Ik wil mensen niet lief vinden, want ik wil niet dat ze doodgaan.’ Maar het kan ook iets heel anders zijn.

Je weet toch hoe het afloopt

2

Ik wilde iets anders vertellen: mijn kinderen lezen graag. Mijn zoon van zeven leest nu het liefst strips (Asterix en Obelix en stripboeken van Disney films), mijn dochter van vijf heeft graag sprookjesboeken. Die lees ik haar natuurlijk voor. Hoe kinderen helemaal weg kunnen zijn in een verhaal, dat is het mooiste wat er is. Vind ik, als boekennerd.

Anderhalf jaar gelezen moest ik steeds weer De wolf en de zeven geitjes voorlezen.